Madżong – inne spotykane pisownie: mahjong, mah jong, mahjongg; chin. trad. 麻將, chin. upr. 麻将, pinyin: májiàng； kant. 麻雀, jyutping: maa4 zoek3; jap. mājan 麻雀)  (wikipedia)

Początki Mahjonga, jak i również wielu innych gier orientalnych, nie są dokładnie znane. Legendy mówią, że w Mahjonga grano już w Arce Noego podczas potopu, jeszcze inni wiążą tę grę z Konfucjuszem. Jest to gra prawdopodobnie wywodząca się z Chin. Choć jej dzisiejsza „wersja” ukształtowała się na przełomie XIX i XX wieku, to jej korzenie na pewno sięgają głębiej w przeszłość i czerpią z dawnych hazardowych gier takich jak kości, domino, różnego rodzaju płytki, kamienie czy karty.

Mahjong jest grą dla czterech graczy. Używa się w niej specjalnego zestawu kamieni. Ich liczba uzależniona jest od rozgrywanej wersji. Najczęściej jest to zestaw od 136 do 144 kamieni, choć można spotkać bardziej rozbudowane komplety.

Zestaw kamieni do chińskiej odmiany Mahjonga

Spróbujemy przybliżyć sposób gry i niektóre jej warianty, w miarę prosto i dokładnie je opisując i ilustrując. Zdajemy sobie sprawę, że czasem możemy wszystko bardziej zagmatwać niż wyjaśnić 🙂

Z naszego doświadczenia – najlepiej uczyć się gry w Mahjonga nie tylko czytając kilka razy instrukcję, usiłując ją zrozumieć, ale trzeba próbować w nią od razu grać. Na początku zasady wydają się przerażające i skomplikowane, ale wtedy warto wziąć „ściągi”, instrukcje, książki, wstrzymując niekiedy przebieg gry. W miarę możliwości, rozpracowujmy grę, mając między sobą osobę, która choć trochę zna zasady. Wtedy samo tłumaczenie jak i gra stają się prostsze 🙂 Dobrze też obejrzeć przykładowe filmiki z rozgrywkami, specjalnie w tym celu udostępniliśmy kilka na YouTube.

Warto przeczytać: Od czego zacząć naukę gry w Mahjonga. 

Źródła

Przy opracowaniu niniejszej strony korzystaliśmy z książek:

• Pritchard David. Mahjong Teach yourself. 2010.
• Rep Jelte. The Great Mahjong Book. History, lore and play. 2007.

oraz zasobów internetowych, które można znaleźć w linkach.